Hora de decir adiós

Mijn tijd als Mexicaanse student zit erop. De laatste lessen heb ik gehad, de cijfers zijn ingeleverd en het enige wat mij deze week nog rest is afscheid nemen en mij voorbereiden op mijn tweede avontuur: 3 maanden reizen door Mexico en Guatemala.

Mijn tijd in Puebla heb ik afgesloten met een heerlijke laatste 1,5 maand waarin ik een pakketje van mijn lieve jaarclub heb ontvangen, genoten heb van de prachtige natuur in Huasteca Potosina, een Nederlands/Mexicaanse verjaardag op een boot in Xochimilco (wijk van DF) heb gevierd, een week vakantie in Chiapas bij de familie van een Mexicaanse vriendin (Brenda) heb gehouden en een oranjegala heb bijgewoond ter ere van Koningsdag. Tijdens de week die ik doorbracht bij de Mexicaanse familie heb ik het leven van de ‘echte’ Mexicaan kunnen proeven. Het waren juist niet de toeristische plekken die ik heb gezien, maar de gewone huizen en buurten waar Mexicanen verblijven. Zo leven de grootouders van Brenda in een typisch Mexicaans huisje vlakbij het strand; opa in blote barst voor een oud TV’tje en oma in de keuken roerend in een bouillon met een compleet stuk vis terwijl de beesten door het huisje scharrelen. Ook zijn we gaan eten (het dagritme draait om eten: waar, met wie, wat) bij haar oom die, zoals mij 5 minuten voor aankomst verteld werd, een ex-crimineel is en nu langs een weg in een één kamer huisje zonder meubels woont met zijn hond en slang. Een ander leuk uitje was de Lucha Libre, dé sport hier. Verschillende mannen met maskers en kostuums worstelen samen en voeren acrobatische/gymnastische manoeuvres uit. Het publiek kan je bijna vergelijken met Nederlanders tijdens de wereldkampioenschappen voetbal. Iedereen ging uit z’n dak. Het mooiste was dat wij aan het eind op de foto mochten met een van de vechters. Hij bleek in het dagelijks leven taxichauffeur te zijn dus we hadden gelijk een gratis taxiritje naar huis te pakken! Het gala ter ere van Koningsdag was een groot feest. Opeens weer allemaal lange blonde mensen die kunnen verstaan wat je zegt. Ik was een van de weinige jongeren op het feest maar ik heb mij prima vermaakt tussen het ambassadepersoneel en de zakenlui. Achteraf gezien had ik misschien iets beter moeten netwerken, maar ik was te druk bezig dansen met soepele Mexicanen!

Zoals jullie allemaal wel weten heb ik mij regelmatig flink geërgerd aan het Mexicaanse systeem of het gebrek eraan. Het was ook geen verrassing dat het merendeel van mijn cijfers gebaseerd zijn op, tja, niks. Zonder mijn eindverslag ook maar in te kijken beloonde de docent mij met een 9. Maar uiteraard zijn er ook vele dingen die ik ga missen aan het leven hier in Puebla. Mijn zumba-klasje bestaande uit een groep enthousiaste (bijna hysterisch gillende) vrouwen, de overheerlijke taco’s en cemitas in het centrum, het uitgaansleven van Cholula, het heerlijke zwembad van de universiteit met uitzicht op palmbomen, de lieve mensen in het kleine winkeltje bij mij op de hoek, de liefdesverklaringen, de briefjes van mijn klasgenoot die pas op de laatste schooldag met mij durfde te praten, mijn hulpvaardige en altijd vrolijke huisgenoot, en natuurlijk mijn vrienden hier. Gelukkig hoef ik voorlopig Mexico nog niet te verlaten dus kan ik nog 3 maanden genieten van de cultuur, het klimaat, de mensen en het land.

Komende tijd zal ik eerst met een Duitse vriendin cityhoppen in centraal Mexico. Daarna komt mijn moeder om samen met mij Oaxaca en Chiapas te ontdekken. Vervolgens zal ik vertrekken naar Guatemala om daar vrijwilligerswerk te gaan doen voor Constru Casa, een organisatie die zich inzet om de kwaliteit van het leven van extreem arme families te verbeteren door het bouwen van huizen, het bevorderen van gezondheid en onderwijs en het opzetten van sociale projecten. Ik zal dus gaan helpen met het bouwen van huizen. Voor dit project is geld nodig voor het aanschaffen van de bouwmaterialen. Als vrijwilliger wil ik naast mijn werkuren ook een financiële bijdrage leveren. Op dit moment heb ik de helft van mijn streefbedrag bereikt. Iedereen bedankt voor de donaties! Verdere donaties zijn uiteraard nog altijd welkom. Voor meer informatie ben ik bereikbaar via email, facebook en whatsapp.
Na Guatemala zal ik terugkeren naar Mexico om samen met mijn clubgenootje Amber nog een maand door Yucatan te reizen en vakantie te vieren. Vamos!