The Russian Federation is present and voting

Sinds mijn afgelopen blog heb ik zeker niet stilgezeten. Mijn motivatie om fanatiek aan de studie te gaan is nogal laag, maar des te meer heb ik zin om activiteiten te ondernemen. Ik heb bezoek gekregen van een Nederlands meisje Willemijn dat momenteel in Mexico Stad studeert . Een zorgeloos weekendje volop Nederlands kletsen en genieten van de zon. Het weekend erop heb ik kennisgemaakt met het Mexicaanse plattelandsleven. Met 3 Duitse meisjes en 3 Mexicaanse jongens verbleef ik op een ranch met enorme velden en akkers. Omgeven door natuur, rustgevende geluiden en muggen hebben wij ons vermaakt met een kampvuur, tequila en een jachtgeweer. De volgende dag werd het ideaalplaatje compleet toen er een familie rustig aan het schoffelen was op een akkertje en vervolgens uitgebreid ging genieten van een Mexicaanse barbecue: taco’s, sausjes, biertjes, gebakken banaan noem maar op. De week erop deed ik mee aan SINIUM, een simulatie van de Verenigde Naties georganiseerd door mijn universiteit. Ik nam deel in de Veiligheidsraad als delegatie van de Russische Federatie. Het was even goed stressen van te voren door al het onderzoek dat gedaan moest worden, de 50 pagina’s aan procedures en regels die gelezen moesten worden en de strikte kledingvoorschriften waaraan voldaan moest worden. Tijdens de eerste vergadersessie was ik ook behoorlijk overrompeld door de ernst waarmee alle regels werden gehandhaafd. Zo werden we er regelmatig op gewezen dat we een strikt diplomatieke houding moesten aannemen, het praten in de eerste persoon verboden was en de lijst met sprekers niet leeg mocht zijn. De vergaderingen waren gelukkig in het Engels en nadat ik de verschillende soorten moties doorhad, kon ik mij volledig storten op het verdedigen van de Russische mening wat betreft Vredesoperaties van de VN. Als ‘bad guy’ Rusland heb ik zo nu en dan flink het bloed onder de nagels van de delegatie van de Verenigde Staten vandaan gehaald. Soevereiniteit en non-interventie zijn nou eenmaal belangrijke principes voor Rusland en als dat niet in acht genomen wordt is de Russische delegatie niet bang haar veto te gebruiken! Het was een vermoeiende maar geweldige en leerzame ervaring om mee te doen aan een dergelijke simulatie. Uiteindelijk ontving ik zelfs een eervolle vermelding tijdens de sluitingsceremonie.

Eind februari was het eindelijk zover dat mijn vader en Corine aankwamen in Mexico. We hebben een fijne tijd samen gehad waarin we Mexico Stad, Puebla en Playa del Carmen hebben bezocht. Het was heerlijk om even zorgeloos Nederlands te kunnen spreken en vertrouwde gezichten te zien. Op mijn verjaardag (wat overigens mijn langste verjaardag ooit was gezien het tijdverschil met Nederland) zijn we uit eten geweest met mijn huisgenootje. Ik was best onder de indruk van het gemakt waarmee Ton en Corine Engels konden spreken. De vele lieve berichtjes (en zelfs cadeautjes!) vanuit Nederland deden me goed en ook hier in Mexico werd ik verrast door een cadeautje van een klasgenoot. De 10 dagen dat pap, Corine en ik samen waren voelde echt als vakantie en we hebben mooie plekken van Mexico gezien. Playa del Carmen werd wel overspoeld door Amerikaanse toeristen maar dat kon de pret niet drukken (hoewel Ton zich er wel flink aan kon irriteren). Het afscheid viel me behoorlijk zwaar, nu moet ik toch alles weer alleen zien te redden.

School is zoals gezegd niet mijn favoriete bezigheid. Ik noem het al niet eens Universiteit meer. Mijn Spaans les komt meer neer op verjaardagen vieren, pottenbakken en sausjes maken (of kopen) als huiswerk. Voor mijn eerste tentamen Conflictos Internacionales heb ik met gemak een 9 gehaald (oké ik mocht het tentamen in het Engels maken) en de docent van het vak Sistema Político Méxicano gaf ons de mogelijkheid zijn boek te kopen voor 100 pesos waarop wij een studiepunt zouden krijgen. Het ging toch te erg tegen mijn principes in om mee te doen aan deze vorm van corruptie, maar als mijn tentamen slecht gaat weet ik dus wat mij te doen staat. Dit was overigens niet de eerste keer dat ik in aanmerking kwam met de corruptie in Mexico. Na een feestje werd onze auto gestopt door de politie voor een alcohol controle. De bestuurder had geen druppel alcohol gedronken, maar toch moest hij geld betalen. Deed hij dit niet, dat zouden ze de auto meenemen.

Nog even een puntje van beklag: alle kleffe stelletjes hier! Het is ongelofelijk hoeveel stelletjes je hier elkaar ziet aflebberen. In de Mexicaanse gezinnen wordt het over het algemeen niet geaccepteerd dat stelletjes samen slapen dus wordt als oplossing elke openbare plaats gebruikt voor het vrijen. Zelfs in de klas wordt er geknuffeld, gestreeld en gezoend. Het was dan ook niet verwonderlijk dat Valentijnsdag hier een big issue was. Er waren een soort van braderieën op de universiteit, met mijn klas van half 9 ’s ochtends gingen we taart eten in de kantine en overal hingen ‘romantische’ teksten. Dit is trouwens wel iets typisch Mexicaans, elke gelegenheid aangrijpen om een feestje te vieren en het liefst een feestje dat kan escaleren!

Komend weekend hebben we (weer) een lang weekend vrij dus ik heb weer een mooi reisje in het vooruitzicht. Volgende blog zullen jullie daar meer over horen!